Rjóminn vill vekja athygli á tónlist Kristínar Lárusdóttur. Lýsa má henni sem innblásinni af íslenskum tónlistararfi og náttúru. Hún spilar bæði á selló, kveður og notar ýmis rafhljóð. Tónlist Kristínar er lagræn, en líka tilraunakennd og smá teknó.
Hér að neðan má heyra plötu Kristínar, Hefring, en á henni sá hún sjálf um tónsmíðar, útsetningar, sellóleik, upptökur og hljóðblöndun. Orri Harðarson sá um hljómjöfnun.
Ég verð að vera hreinskilinn með að ekki fannst mér þetta tónlistarár sérlega merkilegt, hvort sem litið er til útgáfu hér heima eða erlendis. Þessu eru eflaust margir ósammála og tek ég hverskonar umræðu málefnalegri fagnandi, langi einhverjum þá á annað borð að sýna gömlum indíhundi eins og mér að ég hafi rangt fyrir mér. Tónlistarsmekkur fólks, sérstaklega þess sem reglulega treður marvaðann í stríðum tónlistarstraumum og stefnum, er einstaklega persónulegur og því oft erfitt að ræða hann án þess að tilfinningar ráði ferðinni. Ég er líka tilfinningavera mikil og á að til með að missa mig aðeins þegar tónlist og tónlistarumræða er annars vegar. Eins og ég er kannski að gera hér.
En hvað um það.
Ég leita mikið eftir tilfinningum í tónlist og þær kann oft að vanta þó ástríðan sé vissulega fyrir hendi. Í ár fannst mér skorta tilfinningar í tónlist, svona almennt séð. Það er eins og of margir tónlistarmenn séu að reyna að vera eitthvað annað en þeir eru, reyna að fanga einhverja ímynd sem hæfir þeim ekki, reyna að líkjast einhverjum öðrum eða þá að forðast samlíkingu við aðra. Á endanum fer þetta allt að renna saman í eitt og hljóma eins og eitthvað miðmoð, einhverskonar tónlistarleg málamyndun, sem fólk er hvorki með eða á móti. Lög taka að hljóma eins og eitthvað, kannski – kannski ekki, óttalega kunnugleg en samt ekki. Hreyfa samt ekkert sérstaklega við fólki en því finnst það samt allt í lagi þó þau ögri kannski ekki tónlistarvitun þess. Fínt að hafa þetta í eyrunum á meðan fólk er að gera eitthvað annað.
Í ár sakna ég í tónlist meiri frumleika, meiri dirfsku, meiri krafts og jafnvel smá greddu. Það er líka tilfinnanlegur skortur á ríkari laglínum. Það er eins og það sé einhver hræðsla í gangi við að semja grípandi laglínur í dag, eins og tónlistarmenn verði stimplaðir einhverskonar “sellout” ef þeir skyldu nú slysast til að búa til lag sem fólki langar til að syngja með.
Kannski er ég líka bara orðinn of gamall til að skilja hvað er í gangi. Hver veit?
En hvað um það, hér eru bestu plötur ársins að mínu mati:
1. Brot – Svavar Knútur
Svavar sleppir hér aðeins af sér beislinu og keyrir upp tempóið en þó án þess að það sé á kostnað einlægninnar og tilfinningaseminnar sem einkennt hefur tónlist hans. Lögin sveifla manni til og frá í tónlistarlegum ólgusjó sem hæfir yrkisefnum Svavars fullkomlega. Glæsileg og einstaklega vel unnin plata sem á fyrsta sætið fullkomlega skilið.
2. The Truth, the Love, the Life – Markús & The Diversion Sessions
3. Snapshots – Tonik Ensemble
4. Few More Days to Go – Fufanu
5. Ólundardýr – Rúnar Þórisson
1. Vamala – Champs
Ég fer ekkert leynt með aðdáun mín á þeim Champion bræðrum sem skipa dúóið Champs. Fyrir mér hefur ljúfsár popptónlist sjaldan hljómað eins vel og hjá þeim. Ljúfar harmóníur, grípandi laglínur, beinskeyttar lagasmíðar og brothættur söngur gerir þessa aðra plötu sveitarinnar að bestu erlendu plötunni þetta árið.
2. Carrie & Lowell – Sufjan Stevens
3. Multi-Love – Unknown Mortal Orchestra
4. Paper Mâché Dream Balloon – King Gizzard And The Lizard Wizard
5. Thank You for Stickin’ with Twig – Slim Twig
Þó mér hafi fundist tónlistarárið frekar lítilfjörlega þá bárust mér nú til eyrna mörg góð lög. Hér að neðan mun ég birta þau allra áheyrilegustu, bæði íslensk og erlend, í engri sérstakri röð, fyrir utan að þau tvö fyrstu sem mér fannst bera af.
Unknown Mortal Orchestra – Multi-Love
Svavar Knútur – Slow Dance
Magnús Leifur – Stormur
José González – Leaf Off / The Cave
Django Django – First Light
Árstíðir – Friðþægingin
Champs – Vamala
BlackRivers – The Ship
Panic is Perfect – Bobby Black
Hjaltalín – We Will Live For Ages
Að sjálfsögðu eru lögin hér að ofan ekki tæmandi listi yfir áheyrilegustu lög ársins að mínu mati. Því til sönnunar færi ég ykkur hér hundrað og tveggja laga samantekt sem undirritaður dundaði sér við að púsla saman á árinu. Njótið vel.
Rjóminn ætlar að hlusta eftir hjónunum Ívari Páli Jónssyni og Ásdísi Rósu Þórðardóttur sem skipa sveitina Jane Telephonda. Ívar er kannski þekktastur fyrir að hafa samið konseptplötuna Revolution in the Elbow of Ragnar Agnarsson Furniture Painter, sem var tilnefnd til Íslensku tónlistarverðlaunanna árið 2014.
Einnig verður spennandi að heyra meira frá Magnúsi Leif (áður kenndur við Úlpu) en plata ætti að vera væntanleg frá honum á nýju ári. Einnig verður spennandi að heyra meira frá listamönnum á borð við Soffíu Björg, Unni Söru Eldjárn, Júníus Meyvant, Auður (Auðunn Lúthersson), hljómsveitinni FURA, sem leidd er af söngkonunni og lagahöfundinum Björt Sigfinnsdóttur og hljómsveitinni RIF en heyra má báðar síðastnefndu sveitirnar hér að neðan.
Raftónar hafa gefið út breiðskífuna Nónfjall með raftónlistarmanninum Skurken. Um er að ræða fjórðu breiðskífu hans og er hún allt í senn myndræn, dýnamísk og stemningsfull – og haldbær sönnun þess að hið hreinræktaða “heiladansform” lifir enn góðu lífi.
Jóhann Ómarsson (Skurken) er fæddur í Reykjavík árið 1977. Hann hefur lengi vel verið einn virtasti raftónlistarmaður landsins og eftir hann liggja þónokkrar útgáfur. Síðasta breiðskífan hans Gilsbakki, sem kom út á vegum Möller Records árið 2011, fékk rífandi dóma hjá gagnrýnendum. Jóhann er einnig einn af stofnendum Möller Records, sem hafa staðið að útgáfu á íslenskri raftónlist í hartnær fjögur ár.
Útgáfan verður fáanleg á geisladisk, sem og stafrænt.
Þann 31.júlí næstkomandi sendir Nordic Affect frá sér plötuna Clockworking. Um útgáfu sér bandaríska fyrirtækið Sono Luminus en á plötunni er að finna verk eftir fimm íslensk tónskáld, þær Önnu Þorvaldsdóttur, Hildi Guðnadóttur, Maríu Huld Markan Sigfúsdóttur, Hafdísi Bjarnadóttur og Þuríði Jónsdóttur. Platan var tekin upp af Georgi Magnússyni og um hljóðblöndun og eftirvinnslu sá Valgeir Sigurðsson í Gróðurhúsinu.
Clockworking er fagur vitnisburður um samstarf og ástríðufulla sköpunargleði. Eða eins og listrænn stjórnandi hópsins, Halla Steinunn Stefánsdóttir skrifar í bækling disksins:
Clockworking, inhaling, exhaling; through music we immerse ourselves in creativity. We find moments of community and of individuality as we shape sounds from gut and wood. We encounter new spaces and interact with technology, which in turn affects how we play. We meet listeners with whom we connect and at times it feels as though we’re breathing as one.
Á bakvið öll verk plötunnar býr óskin um að kanna möguleika hljóðfæranna (fiðlu, víólu, selló og sembals) innan ramma 21.aldar og um leið að skapa eigin fagurfræði og tónheim.
Not a crook er hugarfóstur tónlistarmannsins Steinars Guðjónssonar en hann er vel þekktur í íslensku tónlistarlífi. Steinar er einna þekktastur sem gítarleikari rokkhljómsveitarinnar Coral en stígur nú fram sem forsprakki Not a Crook.
Samnefndan frumburð Not a Crook má heyra hér að neðan.
Tríóið Skarkali var stofnað sumarið 2013. Áður hafa liðsmenn spilað saman í mörgum hópum við hin ýmsu tilefni eftir að hafa kynnst í Tónlistarskóla FÍH. Þaðan hafa þeir allir útskrifast á síðustu árum.
Skarkali flytur frumsamda jazztónlist eftir píanóleikarann Inga Bjarna Skúlason þar sem fjölbreytnin er höfð í fyrirrúmi. Fágaður bassaleikur Valdimars Olgeirssonar og kraftmikill trommuleikur Óskars Kjartanssonar setja tónlistina á hærra plan.
Skarkali tríó hefur gefið út sína fyrstu plötu og heitir hún einfaldlega Skarkali. Platan er nú fáanleg í helstu plötubúðum landsins. Á disknum eru níu frumsamin lög í fjölbreyttum jazz útsetningum. Upptökur á disknum fóru fram í Amsterdam í febrúar síðastliðnum þar sem tveir meðlima tríósins stunda tónlistarnám í Hollandi.
Haldnir verða glæsilegir útgáfutónleikar í Hannesarholti, Reykjavík þann 16. júlí. Á tónleikunum verða að sjálfsögðu öll lög plötunnar flutt. Að flutningi loknum gefst tónleikagestum kostur á að kaupa plötuna á sérstöku tónleikaverði.
Við erum sem sagt búin að búa og vera í námi í Hollandi síðustu 4 -5 árin eða svo og milli annarra verkefna og skólans höfum við skapað og spilað mússík saman, algjört do it yourself attittjúd og 100% bedroom production.
Þetta sögðu þau María Magnúsdóttir og Ægir Þór um samstarf sitt í dúóinu Early Late Twenties. Saman störfuðu þau þó í mörg ár undir nafninu Cult of the Secret Samurai ásamt fleirum en að þeirra sögn var það ekki fyrr en byrjuð var upp á nýtt sem dúó, með skýrari mynd af því hvernig tónlist þau vildu skapa, að hlutirnir fóru að gerast. Þannig er samstarfið margra ára gamalt þó hljómsveitin sé ný.
Early Late Twenties varð til í október á síðasta ári og stuttskífan ELT EP kom út 15. apríl síðastliðinn og hægt að kaupa hana á Tónlist.is, Bandcamp og iTunes á sanngjörnu verði.
Ásamt því að vera Early Late Twenties eru þau Ægir og María einnig með eigin sóló verkefni sem þau nefna Ægir The Artist og MIMRA.
Reykvíski raftónlistarmaðurinn Buspin Jieber býður okkur upp á afturhvarf til fortíðar með nýjustu smáskífu sinni We Came As We Left. Við hlýðum á saklausari tíma – tíma þegar tölvuleikir voru í átta bitum, strákar gengu um með brilljantín í hárinu og stelpur kepptust um stærstu axlarpúðana.
Sumir kalla tónlistina „retro-wave“ eða jafnvel “retro-fútúrisma” – en burtséð frá öllum skilgreiningum þá er fyrst og fremst um að ræða góða tónlist. Hljóðgervlar og taktfasta trommur ráða ríkjum, en listamaðurinn nær á lúnkinn hátt að færa hlustandann aftur til ársins 1985. Tónlistin er unnin af smekkvísi og fagkunnáttu – og um er að ræða grip sem raftónlistaráhugamenn ættu ekki að láta fram hjá sér fara.
Í apríl árið 2014 opnaði vefur örútgáfunnar Anthemico Records heimasíðu með kvikmyndaskotinni instrumental tónlist úr öllum áttum eftir Pétur Jónsson.
Pétur hefur starfað á bak við tjöldin í íslensku tónlistarlífi í mörg ár, en árið 2007 stofnaði hann Medialux, sem er leiðandi fyrirtæki í auglýsingatónlist og tónlist fyrir kvikmyndað efni á Íslandi. Erfitt er að horfa á sjónvarp í heilt kvöld án þess að heyra eitthvað sem Pétur hefur samið eða komið að upptökum á. Auk þess hefur hann látið að sér kveða sem upptökustjóri með ýmsum tónlistarmönnum.
Á Anthemico síðunni kveður þó við annan tón en í þeirri tónlist sem Pétur gerir vanalega fyrir auglýsingar, en á síðunni er að finna allt frá hádramatískri vísindaskáldsögutónlist yfir í mjúkar instrumental ballöður, og allt þar á milli. Hljóðmyndin er sambland af sinfónískum strengjapörtum og rafpoppi, stíll sem við þekkjum orðið vel úr kvikmyndum.
Eitthvað af tónlistinni hefur verið sérsamin fyrir kvikmynduð verk, eins og tónlistin úr norðurljósamyndinni Iceland Aurora, sem er að finna hér en önnur verk eru gjarnan samin í kringum þema eins og óravíddir alheimsins eða vorið sjálft.
Hljómsveitin Árstíðir sem hóf að spila saman fyrir rétt rúmum sjö árum. Hún hefur starfað mikið erlendis og hefur komið sér upp dyggum aðdáendahóp í löndum eins og Þýskalandi og Rússlandi.
Hvel er þriðja hljóðsversplata Árstíða í fullri lengd en áður hafa komið út plöturnar Árstíðir (2009), Svefns og vöku skil (2011) og Ep-platan Tvíend (2012) sem inniheldur endurhljóðblandanir (remix) af lögum sveitarinnar.
Hljómurinn á Hvel hefur þróast talsvert frá fyrri plötum. Meira ber á rafrænum áhrifum, alls kyns effektum og hljóðgerflum. Platan var saminn og að miklu leiti tekin upp í gömlu rafstöðin í Elliðárdal þar sem hljómsveitin hefur æfingaraðstöðu.
Ljósmynd : Matt Eisman
Upptökustjóri var Styrmir Hauksson sem hefur meðal annars unnið með GusGus, Ásgeiri Trausta, Bloodgroup og Retro Stefson. Bandaríkjamaðurinn Glenn Schick gerði masteringuna en sá hefur hefur masterað ógreni af rap-plötum sem og plötur eftir Elton John, Skid Row og Justin Bieber svo eitthvað sé nefnt.
Hljómsveitin gefur sjálf út og dreifir plötunni rafrænt, en er einnig með samning við Þýska útgáfufyrirtækið Beste Unterhaltung sem sér um að gefa út plötum sveitarinnar í Bretlandi, Þýskalandi, Austurríki og Swiss.
Upptaka og framleiðsla plötunnar var með öllu fjármögnuð i gegnum síðuna Kickstarter. Stór hluti þeirra sem studdu verkefnið búa í Bandaríkjunum og í kjölfarið hefur hljómsveitin skipulagt tónleikaferðalag um Bandaríkin um næsta sumar.
Þegar hafa þrjár smáskífur heyrsts af Hvel, meðal annars lagið “You Again” en hljómsveitin bjó til myndband við lagið uppá Langjökli í samstarfi við listakonuna Kitty Von-Sometime.
Í vor mun hljómsveitin fyljga Hvel eftir með þremur tónleikaferðalögum um Þýskaland, Austurríki og Bretland.
Muted World er heimboð í hugarheim Muted, sem heitir réttu nafni Bjarni Rafn Kjartansson. Hann endurvinnur hljóð sem hann sarpar úr umhverfi sínu og kemur þeim til skila á afar áhugaverðan hátt. Hugmyndarfræðin á bakvið breiðskífuna var að leyfa hlustandanum að stíga inn í veröld listamannsins í gegnum tilraunakennda og frumlega vinnslu á umhverfishljóðum, í bland við raftóna svo úr verði einstakur hljóðheimur. Muted samdi alla tónlist plötunnar ásamt texta lagsins “Special Place” sem Jófríður Ákadóttir söngkona hljómsveitarinnar Samaris syngur.
Muted hefur verið þekkt nafn meðal tónlistargrúskara, þá helst fyrir taktasmíðar hans – en fjölmargir rappara hafa notast við undirleik hans í gegnum árin. Hann hefur einnig getið sér orðstír sem eftirsóknarverður endurhljóðblandari, en t.a.m. liggja eftir hann endurhljóðblandanir fyrir Samaris, Asonat og Justice.
Breiðskífan er fáanleg á stafrænu formi á raftonar.bandcamp.com
Út er komin platan Skynvera með íslenska raftónlistarmanninum Futuregrapher (Árni Grétar) á vegum Möller Records útgáfuforlagsins. Þetta er önnur stóra plata Futuregrapher en fyrri plata hans LP kom út árið 2012 og hlaut lofsamlega dóma og var m.a. valin ein af 20 bestu plötum ársins. Skynvera kemur út á CD og vínyl en einnig er hægt að kaupa plötuna rafrænt á vef Möller Records, www.mollerrecords.com.
Futuregrapher ætlar að fagna útkomu plötunnar í Lucky Records í dag, fimmtudag, milli kl. 17:00 – 20:00 og eru allir velkomnir.
Lily the Kid hefur sent frá sér sína fyrstu EP plötu, Mainland EP. Platan inniheldur fjögur lög, þar af tvö áður óútgefin. Plötuna má heyra í heild sinni hér að ofan.
Fjöllistahópurinn Per Segulsvið hefur hafið söfnun á Karolina fund til að fjármagna útgáfu bókar sinnar, Smiður finnur lúður. Per Segulsvið er ljúffeng samsuða þriggja listrænna gröfumanna úr Gullbringu- og Kjósarsýslu og er Smiður finnur lúður fyrsta bók hópsins. Bókin kom út rafrænt síðsumars 2013 en hefur hingað til aðeins verið aðgengilega í rafrænu formi. Nú stendur það til bóta. Með þinni aðstoð þinni, kæri lesandi, vonast Per Seguslvið til þess að hægt verði að frelsa smiðinn úr rafrænum fjötrum sínum og senda hann út í kosmosið í litríku prenti.
Eilíft líf – með Per Segulsvið
Með því að styrkja Per Seguslvið við útgáfu bókarinnar áttu möguleika á að fá höfuðpersónu sögunnar nefnda í höfuð þér. Einn lukkulegur velunnari mun í lok söfnunarinar verður dreginn úr hópnum, og mun aðalsöguhetjan, smiðurinn viðkunnalegi, verða skírður nafni viðkomandi. Styrktu Per Segulsvið við að prenta bók um smið – og þú gætir bókstaflega skráð nafn þitt á spjöld sögunnar. Allir þeir sem leggja Per Segulsvið lið við prentun bókarinnar munu svo auðvitað hljóta glóðvolgt og áritað eintak af bókinni að launum – ásamt öðru ljúffengu gúmmelaði úr smiðju Per Segulsvið.
Kíktu við á heimasíðu verkefnisins hjá Karolina Fund og tryggðu þér eintak af bókinni – og mögulega, einhverskonar ódauðleika.
Bandaríska hljómsveitin Sun Kil Moon kemur fram á tónleikum í Fríkirkjunni í Reykjavík föstudagskvöldið 28.nóvember nk. Má með sanni segja að viðburður þessi sé sannur hvalreki fyrir íslenska tónlistarunnendur. Sun Kil Moon er hugarfóstur söngvarans og gítarleikarans Mark Kozelek sem áður hafði gert garðinn frægan með hljómsveit sinni Red House Painters. Ásamt Kozelek stíga nokkrir heimsfrægir listamenn á svið þetta kvöld og mynda þá ógleymanlegu upplifun sem Sun Kil Moon sannarlega er.
Nýjustu plötu sveitarinnar Benji, sem margir telja eina þá bestu sem komið hefur út á árinu, má heyra í heild sinni hér að neðan.
Bandaríska hljómsveitin Neutral Milk Hotel mun koma fram á tónleikum í Norðurljósum í Hörpu þann 20. ágúst næstkomandi. Miðasala á tónleikana hefst laugardaginn 5. apríl kl. 12:00 á vefnum www.harpa.is og í afgreiðslu Hörpu. Tilkynnt verður um upphitun þegar nær dregur.
Meðfylgjandi er meistarastykki sveitarinnar frá árinu 1998 sem nefnist In the Aeroplane over the Sea. Leggið plötuna á minnið og sjáumst svo í Hörpu!
Raftónar, vefsíða sem fjallar um íslenska raftónlist, gera upp árið 2013 með því að bjóða upp á safndisk til niðurhals með nokkrum af bestu raftónum ársins. Árið hefur verið viðburðarríkt og sem dæmi um það fjölluðu Raftónar um alls 14 breiðskífur, 28 stuttskífur og tvo safndiska. Safndiskurinn sem lesendum síðunnar er boðinn til niðurhals hefur að geyma, að mati aðstandendum síðunnar, mörg af betri lögum ársins.
Rjóminn hefur áður fjallað um tónskáldið enska Russel M. Harmon, sem búsettur er í Reykjavík, en hann sendi síðast frá sér plötuna We Are Failed. Russel hefur nú sent frá sér myndband við lag af plötunni en það heitir “Tragedy Fractures”.
Myndbandið má sjá hér að ofan en plötuna góðu má heyra hér að neðan.